Het is nog niet voor morgen, maar het natuurbelevings-verhaal van Nervus Vagus wordt ook opgebouwd rond het vliegvissen. In ons land misschien wat onbekend en zeker niet de meest beoefende vistechniek, maar absoluut big in onder meer the USA en UK. Vliegvissers lijken een ras apart, zoals ze zwierend en zwalpend in de rivier staan. Maar we zijn geen undergroundscène, we hebben geen speciale begroetingsrituelen zoals motards, maar er is wel iets dat maakt dat vliegvissers common ground hebben.
En dat iets is erg moeilijk uit te leggen aan buitenstaanders. Vaak gaat er een wenkbrauw omhoog als ze horen vissen en de andere als ze horen dat we dat doen met een zwiepende lijn en zonder (echt) aas. Als mij wordt gevraagd naar de waarom, dan hou ik het meestal kort als in: het is meer meditatie dan vissen. Nu het is uiteraard veel meer dan dat en tegelijk misschien ook niet.
Wie vliegvissen echt wil begrijpen en daar een absoluut inspirerend verhaal bij wil, die nodig ik graag uit tot onderstaand filmpje. Het is misschien atypisch lang voor een Youtube-filmpje, maar geef het een kans. Het is niet alleen cinematografisch knap gemaakt, het brengt ook op heel veel snijvlakken de schoonheid van het vissen met de vlieg in beeld.